“In Canada lonkte het avontuur!”
Frank Romar emigreerde eigenlijk twÈÈ keer vanuit Medemblik. Canada was de bestemming en Frank woont er samen met zijn vriendin. Het bevalt hem goed, maar de stad Èn het land behouden altijd een plekje in zijn hart.
“De eerste keer dat ik emigreerde was in 1986”, herinnert Frank zich, “Ik was 20 klaar met school en de dienstplicht. Ik had een vaste baan bij de firma Vermeulen.” Wat de reden dan was om weg te gaan? “We zijn opgegroeid in de landbouw; mijn vader was bollenkweker en mijn broers en ik waren al snel in de Wieringermeer te vinden na school. Dus toen we onze eigen boerderij konden kopen in Ontario, Canada lonkte het avontuur!”
Je bent 20 en wilt feesten De mannen leerden nog voor vertrek koeien melken bij Meijaard en weg waren ze. “Wauw, wat een ruimte daar! We woonden op een mooie boerderij met zo’n 50 ha. en we reden in grote auto’s”, aldus Frank, “Maar het sociale leven … Je bent 20 en je wilt feesten! Niet hier. Het was werken, maar omdat er niet genoeg werk thuis was voor ons allen, ging ik keukens bouwen en installeren.” Medemblik bleef knagen: “Ik miste mijn vrienden en de gezelligheid. In 1992 kreeg ik de kans om terug te gaan. Het zou voor ÈÈn zomer zijn, maar het werden er tien! Ik ging terug naar Vermeulen, zat regelmatig bij Brakeboer, had een eigen huis, een vaste relatie en later zelfs mijn eigen schildersbedrijf. Het leven was goed!”
Het begon weer te kriebelen Wat er gebeurd is, weet Frank niet zeker. “Ik vermoed dat ik een burn out heb gehad. Ik liet alles in de steek en ben terug gegaan naar Canada. Dit was in 2001. Na een rustperiode begon het weer te kriebelen. Ik wilde weer melken, maar op een iets grotere schaal deze keer. Samen met mijn ouders vertrokken we naar de provincie Manitoba.” Hier woont Frank nog steeds, samen met Shirlee. Het stel heeft geen kinderen. “Nu, bijna 14 jaar later, houd ik geen melkvee meer. We zitten in de akkerbouw en loonwerk. Mijn ouders zijn terug naar Ontario, waar twee broers wonen: Hans en Erwin. Dit is hier 2.200 km. vandaan. Mijn andere broer Marcel woont in Wieringerwerf.”
De dag is nooit lang genoeg Al met al heeft de emigratie zijn leven aardig op z’n kop gezet, meent Frank: “Zou ik het nog een keer doen? Waarschijnlijk wel, de ruimte, de rust, het werk: de dag is nooit lang genoeg! Medemblik zal altijd een plek in m’n hart hebben. Speciaal met Sinterklaas – die kennen ze hier niet – en met de Kerstdagen. Hier geven ze elkaar op de ene dag cadeaus en op de andere – die heet Boxing Day – kun je goede koopjes vinden. Gaan ze massaal naar de stad. Niks voor mij!” Frank groet al zijn vrienden en Medemblikkers vanuit Tyndall Manitoba: “k hoop jullie snel weer eens te zien.”
