& bruisend Medemblik
Potdomme… Mevrouwtje gaat weer naar school, hoor. Gerust een leuke ontwikkeling en ‘goed voor de toekomst’. Maar dat leren en huiswerk maken moet wel weer even wennen. Nu heb ik mezelf natuurlijk ook aardig hersentam gemaakt in de afgelopen twaalf horecajaren. Een heel logisch vervolg op een glansrijke HBO-studie (?!). Nu vind ik leren trouwens opeens heel leuk en interessant. Dat was vroeger wel anders.
Maarrrr, die school. Elke donderdag mag ik van 13.00 tot 21.00 uur weer plaatsnemen aan de lestafel. Sowieso al een behoorlijke zit, maar weet je wáár? In DEN HELDER. Den fokking Helder! Manmanman, wat een bizar oord is dat. Nu word je van die knettersaaie autorit daarnaartoe al aardig hersendood, maar eenmaal daar aangekomen, is alles (op misschien een klein stukje strandrand ergens na) grijs. Van voor naar achter, van onder tot boven: GRIJS.
Nou had ik voorheen in de horeca aan het eind van de avond regelmatig aardig wat figuranten voor The Walking Dead verzameld; nu bevind ik me elke week ook nog eens in het perfecte landschap daarvoor. Is toch net Zombie Nation?! De huizen, de mensen, de omgeving, de sfeer… Zelfs als ik het leven helemaal zat zou zijn, wil ik me hier niet vestigen. Dat raak je daar trouwens sowieso vanzelf wel.
Het spijt me enorm als ik wat goedgezinde, olijke Heldenaren hiermee tegen de schenen schop. Sorry. Zie het maar zo: misschien staat een blauwe plek ook weleens aardig tussen al dat grijs. Mijn nederige excuses alvast. Het is ook allemaal niet zo serieus bedoeld natuurlijk. Maar als ik morgen een grijze baksteen door m’n ruit vind, weet ik waar-ie vandaan komt.
Wat ben ik toch gek op Medemblik!
